3 mar 2009

Ti, eu, nos os dous

Chego á casa e sinto ledicia por verte, sei que xa son moitos os anos, moita memoria engrandecida de pequenas grandes ocasións...chego a casa e ti es parte dela, de min, da miña historia...ti ,eu, nos os dous, nunha dialéctica agora triádica que xa é imposible pechar...


...un bico amor.

Vigilius Haufniensis

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Gracias, por estas fermosas verbas...realmente o amor que tantos ríos de tinta esgotou...non necesita máis que unhas breves liñas escritas co corazón...pois a nosa comunicación vai máis alá de calquer lingua creada polos simples mortais...
Estou sinceramente emocionado...e precioso...é...somos nós...

Anónimo dijo...

Paris...¨l'amour !!!

Anónimo dijo...

Cuanto amor une estas letras! Qué gusto dan los buenos sentimientos cuando son sentidos con sentido y sin sentidos. Muy bonito.
Anabel Lee

Anónimo dijo...

^^ PRECIOSO

Al rescate. dijo...

De toda la vida se sabe que Dios como lo sagrado no es uno sinó trino.

Jeje :)