" De como Flavius Minancus gañou a batalla do viño na Gallaecia "

Hoxe , pasado tanto tempo , tantas lúas e tantos soles , hoxe xá ninguén se lembra do vello Flavius Minancus , aquel adegueiro da parte de Magnus Soutus que disque a fixo boa naquel tempo do ocaso do Imperio. E como o disque é primo do seica .....
Seica que no ano 417 do Noso Señor , gobernaba a Gallaecia un tal Gordiano Severo , un recén chegado da soleada e morna Tarraco , que a moi disgusto se atopaba no seu novo destino , nesta provincia tan húmida e embrutecida e tan lonxe da fastuosa vida social da súa Civitas natal.

Moraba Gordiano en Lucus Augusti , unha cidade desas tan tristeiras do norte do Imperio onde a diversión escaseaba e o aborrecemento era o estado natural das cousas. Tan só algunha probe representación teatral de Troia na época estival conseguía sacalo do tedio.
A parte disto , seica ó gobernador era moi aficcionado a cabalgar pola mañá co seu corcel arredor da muralla tal coma se estivese no circo romano , corría e corría ata reventa-lo cabalo , pero aquela mañá perdeu o control da montura e caíu ó chan enredado nunha silveira , provocando as risas das lavandeiras da cidade....

Aquilo foi demasiado para a soberbia e vanidade do gobernador , e logo de xurar ós mil deuses de Antes , decidiuse por botarse nas mans de Baco e o ruxe ruxe de que Gordiano se daba á bebida e de que gastaba miles de Sextercios en festas , banquetes e bacanales correu por tódala provincia.
Os máis avispados decatáronse de que o Gobernador non podería mante-lo ritmo de compra do seu careiro e preferido viño tinto de Somontanus , foi entón cando os adegueiros de Valdeorras e da Ribeira Sacra enviaron emisarios á Lucus Augusti con mostras dos seus mellores viños . A Gordiano , xa coa carteira meio baleira , non lle souberan de todo mal aqueles brebaxes , e facendo contas decatouse de que non lle saía de todo mal a pipa de viño .
O negocio estaba feito e aquelas comarcas prosperaron enormemente.
Chegou tarde á cita , o noso Flavius Minancus de Magnus Soutus coa súa mostra de viño branco Albarinus . Xa fora advertido no portón da muralla polos gardas de que o Gobernador xa tiña un trato cuns adegueiros de Auriensis , pero el insistiu coa teima de que tiña un viño excepcional . Á Gordiano picoulle a curiosidade e mandouno pasar ó palacio , onde se puxo feito unha arpía ó veren aquela cousa blanquecina sen tan sequera probalo , pensou o gobernador que se mofaban del e mandouno decapitar. Gordiano era de tintos.

Xa estaba o noso Flavio no patíbulo , cando chegou ó cuartel a nova de que ós bárbaros xermanos xá cruzaran os montes Pirineos e de que o Imperio era unha desfeita , Flavio aproveitou aquel momento de confusión para escapar e de paso xurar vinganza contra o Gobernador.
Voltou a nosa comarca e dedicouse ademais do viño , á labouras políticas na clandestinidade para desestabiliza-la provincia e prepara-lo camiño para a inminente invasión bárbara.
É o fin chegaron a Gallaecia os Suevos , que eran uns bárbaros bastante palleiros que non daban conquistado a provincia , corrían rumores que bebían unha cervexa morna que os adormecía no campo de batalla....foi ahí onde as Musas besbellaron na orella de Flavius Minancus a solución final.
Arrendou trinta carros de bois , cargounos con cen pipas de Albarinus e tirou pola vía AP-IX cara Lucus Augusti , que estaba sendo asediada polo príncipe Requila , un fillo do Rey Ulfilla dos Suevos que xá dera conquistado Tyde e Bracara Augusta.
A situación do Príncipe Requila era desesperada, levaba un mes asediando Lucus , pero non daba rendido á cidade para vergoña do seu pai.
Requila desesperabase ó ver ós seus guerreiros de prominente bandullo incapaces de gabear por unha escaleira para sortea-la muralla ou ó ver como chegaban axfisiados nas cargas contra ó portón. Dentro Gordiano ríase cunha cunca na man.
Flavius aproveitou ó seu arte de mercader e conseguíu audiencia co príncipe e logo comentoulle en segredo a excelencia do seu viño , que podería ser un revulsivo naquela situación tan comprometida . Requila que non tiña nada que perder , probou el mesmo a chispa e a vigorosidade do Albarinus , e súbitamente ordeou ás suas tropas de pastráns melenudos que bebesen cinco cuncas cada un .

E a historia acabou coma tiña que acabar , os guerreiros suevos conseguiron trepar pola muralla e rendi-la cidade , Flavius cumpríu a súa vinganza decapitando á Gordiano que nin se enterou pois estaba con Baco , Requila foi nomeado Rey , e o Albariño foi chamado o "Viño do Príncipe" ou o Príncipe dos Viños ata hoxe en día .